[ Pobierz całość w formacie PDF ]
fenestro, singarde spionis en la çambron. Maleine staris
en la mezo de la çambro kaj çirkaûrigardis. xi tie staris
je la unua fojo depost ok monatoj. Estis la devo de Ne-
tje zorgi, ke çio restu pura kaj Eugène neniam pri tio
plendis. Malgraû tio, ÿajnis, ke io ne plaçis al Maleine. xi
¸ustmetis la tablotukon, serçis viÿtukon kaj trovinte ¸in
en kana korbeto, kiu pendis apud ÿranketo sur la muro,
ÿi senpolvigis la kamenbreton.
Mi rampu malantaûen, diris Dirk al si mem, çar tuj
ÿi suprenÿovos la fenestron kaj senpolvigos la viÿtukon
super mia kapo. Kiu tion imagus? La fraûlino purigan-
ta kaj eç en blanka robo! Se tion vidus la barono! Liaj
haroj pro indigno rekti¸us!
Subite la melhundoj ekbojis. Ili aûdis de tre malprok-
sime la ronkadon de motoro. La aûtomobilo rehejmi¸as.
81
BLUA SANGO
eLIBRO
xajnis, kvazaû Maleine ege ektimis. xi iris al la ÿranke-
to, rapide enigis la viÿtukon en la korbeton kaj rapidis el
la çambro. Dirk vidis ÿin iranta laûlonge de la bedego de
akreru¸aj geranioj. Çi tie ÿi restis staranta malantaû la
trunko de dika kverko kaj rigardis, nevidata de iu, al la
aûtomobilo, kiu veturis en la malproksimo, tra la alve-
turaleo, al la gara¸o. Dirk metis sian sarkilon trans sian
ÿultron, malantaûen puÿis sian çapon, gratetis sin inter
la flavru¸aj haroj kaj diris:
Atentu, la fraûlino nin travivigos strangaîojn.
82
BLUA SANGO
eLIBRO
Çapitro sesa
ÇIELO KAJ INFERO
a vespero kronis tiun çi belegan somertagon. Je la
Lsesa la vira personaro estis libera. La maljuna Cle-
ment foriris al sia fratino en Groenlo, Frits vizitis sian
fiançinon kaj Dirk, kiel kutime iris al la vila¸o por bilard-
ludi. La çielo formis vastan lazuran kupolon kun miloj
da brilantaj juvelsteloj. La birdoj dormis, sed la aero estis
ankoraû plena de zumantaj insektoj. La ranoj kvakadis
en la lageto kaj neniu folio movi¸is. Longeois estis skri-
binta kelkajn horojn en sia taglibro. Li ne sciis, kion li
skribis. Estis pensoj, frazoj sen kunteksto. Komence im-
presoj, kiujn la holanda vivo faris al li, nun temis plej-
parte pri lia kunvivantaro. Komence li senatente metis
sian libron ien ajn, sed kiam fraûlino Maleine iutage ¸in
trovis kaj foliis en ¸i senintence, li ¸in zorge ÿlosforme-
tis. Li nun estis priskribinta la falon de sia mastrino kaj
siajn sentojn dum la lastaj semajnoj. Subite li deîetis la
plumon kaj iris eksteren. Tiu skribado nun sufiças. Es-
tas unu estaîo, unu nomo, kiu tute kaj absolute regas lin:
Maleine.
Dek kvin tagojn post la akcidento li estis silentema kaj
malgajmiene meditanta, li faris sian devon. Kiam li ne
83
BLUA SANGO
eLIBRO
plu povis elteni, li iris al la kuracisto por informi¸i pri la
farto de Maleine. Çio bone aran¸i¸os, çi tiu diris.
Jen esperiga informo. Sed la penso pri la estonta fian-
çini¸o de lia mastrino, kun tiu kvardekjara, ne praktik-
anta advokato kaj mizera nobelo, tiu junkraço, çiam pre-
mis lian humoron. Li antaû momento tiun frazon konfi-
dis al la papero kaj tio terurigis lin:
Mia mastro, li skribis, estas artefarita barono, oni
faris lin barono, lia blazono ankoraû odoras laû la farbo,
sed en lia filino hejmas la vera nobeleco de la animo kaj
li ne sentas la brilon, kiu radias el ¸i. Neniam ¸is nun
min tiom pezis la promeso farita al mia patro. Venas
momentoj, dum kiuj ¸i estas por mi turmentado & De-
bloux volis en ÿia çeesto meti guldenon en mian manon.
Mi ¸in faligis en la koton, fraûlino Maleine tion vidis. Çu
estis hazarde aû intence, ke ÿi ekstaris sur tiu guldeno.
xi havas koron & koron & multaj filinoj el la normandia
nobelaro en komparo kun ÿi tute malaperas &
La poÿtisto îus alportis per biciklo ekspres-leteron al
la adreso de Eugène Longeois, ÿoforo sur la bieno La
Blua Bero . Estis rekomendita letero de notario Dupuis
el Parizo. Kion volas Dupuis? Nun ne plu estas io por
ordi¸i por la familio de Verd Ile. Estis letero tripa¸a, en
ministro-formato. La familio de Verd Ile, tiel li skribis,
estis unu el tiuj generacioj, al kiuj la antaûa Francujo
multe dankas. La Regna Tribunalo de la franca nobela-
84
BLUA SANGO
eLIBRO
ro proponis al la lasta posteulo de de Verd Ile financan
subtenon, en formo de senrentuma antaûpago de kva-
ronmiliono da frankoj &
Longeois konis tian helpon. Li reenkovertigis la lete-
ron.
Çu almozo? Dankon!
Li iris al la herbejo, kiu limtuÿis kun la malantaûa flan-
ko de la parko. La vespero estis tiel hela, ke li povis vidi
de çe la bariero malproksime la lo¸ejon de Joosten, kaj
ankoraû pli malproksime la turpinton de la vila¸a pre-
¸ejo. Estis son¸o, tia vespero, ekstra donaco de Dio. Tiel
mi volus son¸i çi tie dum mia tuta vivo. Li klare distin-
gis la altajn lekantojn, la trifolion kaj la okzalon; la luno
briligis la ar¸entan flankon de la salikfolietoj kaj vesper-
to preskaûtuÿe cirkle preterflugis lin. Kaj en tiu çi varme-
ta somernokto li decidis: li ne plu volas resti çi tie. Estis
granda eraro liaflanke, foriri al la malvarma Nederlan-
do.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]