[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Gdyby nawet popełnił morderstwo, nie mógłby być bardziej wystraszony.
Zawiózł pan pułkownika Protheroe wczoraj do miasteczka?
Tak jest.
O której to było?
Piąta trzydzieści.
Pani Protheroe też pojechała?
Tak jest.
Po drodze nigdzie się pan nie zatrzymywał?
Nie.
Co zrobił pan po przyjezdzie do miasteczka?
Pan pułkownik wysiadł i powiedział mi, że samochód nie będzie już potrzebny, bo wróci do
domu pieszo. Pani Protheroe miała jakieś sprawunki do załatwienia. Paczki włożono do samochodu.
Potem powiedziała, że to wszystko, pojechałem więc do domu.
ZostawiajÄ…c jÄ… w miasteczku?
Tak jest.
O której to było?
Kwadrans po szóstej, proszę pana. Dokładnie.
Gdzie ją pan zostawił?
Przy kościele.
Czy pułkownik wspomniał, dokąd idzie?
Mówił coś. że musi wstąpić do weterynarza, bo zachorował jeden z koni.
Rozumiem. I wrócił pan prosto tutaj?
Tak jest, proszÄ™ pana.
Do Starego Dworu są dwa wjazdy, północny i południowy. Przypuszczam, że jadąc do
miasteczka, wyjeżdża pan przez bramę południową?
Tak jest, proszÄ™ pana, zawsze.
I wrócił pan tą samą drogą?
Tak.
Hm. No, to będzie chyba wszystko. O. panna Protheroe!
Letycja podeszła do nas właściwym sobie leniwym krokiem.
Chcę pojechać fiatem, Manning powiedziała. Proszę mi go przygotować, dobrze?
Tak jest, proszÄ™ panienki.
Szofer zbliżył się do dwuosobowego samochodu sportowego i podniósł maskę.
Chwileczkę, proszę pani powiedział Slack. Muszę dowiedzieć się, co kto robił wczoraj
po południu. Proszę oczywiście nie mieć mi tego za złe.
Letycja spojrzała na niego obojętnie.
Nigdy nie wiem, która jest godzina rzekła.
Wyszła pani wczoraj wkrótce po obiedzie?
Dziewczyna potwierdziła ruchem głowy.
Dokąd, jeśli wolno wiedzieć?
Na tenisa.
Z kim?
Z państwem Hartley Napier.
W Much Benham?
Tale.
I wróciła pani& ?
Nie wiem. Powiadam panu, że nigdy takich rzeczy nie wiem.
Wróciłaś około pól do ósmej powiedziałem,
To prawda potwierdziła Letycja właśnie kiedy tutaj był cały ten rejwach. Anna mdlała, a
Gryzelda ją cuciła.
Dziękuję pani rzeki inspektor. To wszystko, co chciałem wiedzieć.
Dziwne powiedziała Letycja. Przecież to takie nieciekawe.
Podeszła do fiata.
Inspektor ukradkiem dotknął czoła.
Czegoś tam brak? spytał.
Skądże odparłem. Ale ona chce, żeby tak myślano.
No, pójdę teraz przesłuchać służące.
Nic sposób lubić Slacka, ale trudno nie podziwiać jego energii.
Rozstaliśmy się i zapytałem Reevesa, czy mógłbym się widzieć z panią Protheroe.
Pani Protheroe położyła się na chwilę.
W takim razie nie będę jej niepokoił.
Może ksiądz proboszcz zechce zaczekać, wiem, że pani Protheroe bardzo chce księdza
proboszcza zobaczyć. Wspomniała o tym przy obiedzie.
Wprowadził mnie do salonu i zapalił światło, ponieważ story były spuszczone.
Bardzo smutna sprawa powiedziałem.
Tak jest, proszę księdza proboszcza.
Glos jego był pełen szacunku, lecz brzmiał ozięble.
Spojrzałem na niego. Jakie uczucia kryją się pod tym beznamiętnym zachowaniem? Czy wie o
czymś, o czym mógłby nam powiedzieć? Trudno o maskę bardziej pozbawioną wyrazu niż twarz
dobrego służącego.
Czy mogę jeszcze czymś służyć?
Być może to było złudzenie, ale zdawało mi się, że ledwo dostrzegalny skurcz niepokoju przebiegł
po tej nieskazitelnie spokojnej twarzy.
Nie, dziękuję odparłem.
Czekałem tylko chwile, bo Anna Protheroe zaraz nadeszła. Omówiliśmy sprawy związane z
pogrzebem, po czym Anna zawołała:
Cóż za cudowny człowiek z tego doktora Haydocka.
Haydock to najzacniejszy chłop, jakiego znam.
Był dla mnie niezwykle wprost dobry. Ale taki jest smutny, prawda?
Tego rodzaju określenie w stosunku do Haydocka nic przeszło mi nigdy przez myśl. Zastanowiłem
siÄ™ nad tym.
Jakoś tego dotychczas nie zauważyłem powiedziałem wreszcie.
Ja też zwróciłam na to uwagę dopiero dzisiaj.
Własne zmartwienia zaostrzają niekiedy spostrzegawczość.
Tak, ma ksiądz proboszcz słuszność. Umilkła na chwilą, a potem powiedziała:
Proszę księdza proboszcza, jest coś, czego w żaden sposób nie mogę zrozumieć. Jeżeli mojego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]