[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rozmawiał pan z prezesem na ten temat. Czy pańskim zdaniem, doktorze, można
spodziewać się jakichś zasadniczych zmian w tej materii?
A pan co sÄ…dzi?
Zdaniem pułkownika Pratta marszałek umocnił swą pozycję. Ale pułkownik może
się mylić&
Senator patrzy na Pratta, który nie wydaje się dotknięty uwagą.
A pana zdaniem? pyta Quinta.
No, cóż& mówi senator z ociąganiem. Trudno się jeszcze zorientować. Po
zamachu na NumÄ™ wiele jest niewiadomych&
Moglibyśmy wspólnie rozważyć niektóre warianty sytuacyjne spieszy mu z
pomocą Swart. Oczywiście, jeśli to państwu odpowiada&
Bardzo chętnie zgadza się Quinta. Kto z państwa podejmuje się
scharakteryzować wstępnie sytuację przed zamachem? Jak najbardziej szkicowo.
Może pan sam, doktorze& proponuje skwapliwie senator.
Najlepiej zorientowany wydaje się pan, pułkowniku uśmiecha się Quinta.
Brzmi to trochę jak przytyk, ale Pratt udaje, że tego nie zauważa. Oświadcza, że
pozwoli sobie przypomnieć niektóre fakty historyczne. Jeśli idzie o mnie, to wiele z
tego co mówi pułkownik, słyszę po raz pierwszy. Okazuje się, że Claude Numa objął
władzę trzynaście lat temu, drogą legalną, w wyniku desygnacji parlamentarnej na
stanowisko prezydenta Wolnej Republiki Patope. Poprzedni prezydent Bastia
zrezygnował ze stanowiska po nieudanej próbie rozwiązania Gwardii Republikańskiej,
której zwierzchnikiem w rządzie Bastii był Numa, pełniący jednocześnie rolę
czołowego bossa związków zawodowych. Konflikt między Numą i Bastią nie miał
jednak wyłącznie podłoża wewnątrzpolitycznego. Bastia próbował wygrać koncern
Mafo przeciw Alconowi . Rozwiązanie gwardii miało być pierwszym krokiem do
ograniczenia wpływów Alconu . Gwardia była bowiem szkolona i dowodzona przez
specjalistów wojskowych, ściągniętych do Patope z pomocą Alconu . Zresztą sam
Bastia zawdzięczał władzę Alconowi , gdyż wygrał wybory niezbyt uczciwymi
metodami i tylko dzięki poparciu Gwardii Republikańskiej, która rozprawiła się z
opozycjÄ… plemion Kivu i Magogo,
101
nie zakwestionowano ogłoszonych wyników. Przez pierwsze dwa lata Alcon nie
miał zresztą nic do zarzucenia Bastii, a Numa uchodził raczej za niezbyt pewnego
politycznie demagoga, któremu nie należy ufać, lecz trzeba tolerować dla
zachowania demokratycznej fasady.
Quinta pyta, czy Mafo przekazywał jakieś większe sumy Bastii. Przez twarz
pułkownika przebiega jakby cień, o czym sygnalizuję memu szefowi . Pratt
potwierdza, lecz jednocześnie zastrzega, że nie chciałby nazywać Bastii sprzedajnym
politykiem.
Tu, w Afryce inaczej na to się patrzy mówi niechętnie. To był zresztą dość
naiwny pod tym względem czarnuch. Wyobrażał chyba sobie, że przechytrzy i
Alcon i Mafo . Niewykluczone, że myślał nawet o nacjonalizacji. Nie zdawał sobie
sprawy, że bez Alconu czy Mafo byłby co najwyżej kacykiem plemiennym.
Quinta wtrąca, że Bastia został internowany na terenie Dusklandu i zamordowany w
dość niejasnych okolicznościach, ale Pratt zaraz zastrzega, że to były porachunki
plemienne i władze rezerwatu nie miały z tym nic wspólnego. Dodaje też, że co
prawda niektórzy współple-mieńcy a wrogowie Numy robią z Bastii bohatera
narodowego i męczennika, ale jest przekonany, że gdyby Numa wpadł w niełaskę i
został przez Alcon usunięty i jego po paru latach ogłoszono by bohaterem
narodowym.
Mimo pańskich zastrzeżeń, doktorze Quinta, gotów jestem bronić tezy, iż Numie
rzeczywiście chodzi o zapewnienie Patope możliwie najkorzystniejszych warunków
istnienia i rozwoju kończy pułkownik swe wywody.
A wie pan, że w tym punkcie gotów jestem z panem się zgodzić mówi Quinta z
westchnieniem. Numa już dostatecznie długo sprawuje władzę, aby uwierzyć w
swoje posłannictwo&
Dyskusja dotyczy teraz oceny trzynastu lat rządów Numy i sprawia wrażenie
beznamiętnego sporu historyków o chronologię, periodyzację i interpretację
omawianych wydarzeń. Profesor Henderson wyodrębnia trzy okresy, Pratt widzi
cztery, Quinta pięć.
Henderson, z miną urzędnika zakładu pogrzebowego, oświadcza na wstępie, że nie
jest z zawodu historykiem ani politologiem, ale swego czasu interesował się teorią
państwa i prawa. Dwuletni okres od objęcia funkcji prezydenta do wyborów, w
których kandydatów zatwierdzał Numa i Gwardia Republikańska, nazywa
parlamentarnym . Następny trzyletni do przyjęcia przez Numę tytułu ojca
narodu , rozwiązania parlamentu i powołania rady prezydenckiej to okres
autorytarny . Trzeci patriarchalno-totalitarny trwa według Hendersona do
dziÅ›.
Podział przyjęty przez Hendersona, uzasadniony przez niego dość nudnymi
wywodami, nie budzi większego zainteresowania. Co prawda pułkownik Pratt,
zabierając głos jako drugi, wyraża się z uznaniem o periodyzacji Hendersona i
zaznacza, iż w zasadzie zgadza się z profesorem, gdyż taki podział odpowiada w
istocie ewolucji metod sprawowania władzy przez marszałka, lecz koncepcja, którą
nam zaprezentował ma niewiele punktów stycznych z tym, co przedstawił Anglik .
Dla Pratta pierwszy, sześcioletni okres, nazywany przez niego kombatanckim ,
charakteryzuje szukanie przez Numę sojuszników, którzy byliby dla niego oparciem
w umacnianiu władzy i pozycji Patope na kontynencie afrykańskim. Trade-uniony,
parlament, Gwardia Republikańska& Wszędzie jednak napotyka na długie ręce
Alconu i coraz lepiej zdaje sobie sprawę, że może podzielić los Bastii. Nie może już,
niestety, szukać oparcia w Mafo , które musiało wycofać się z terenu Patope.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]